Zat vandaag iets te lezen over een nieuw boek van Martin Amis, dat in de goelag speelt. Leek me heel boeiend. Ik meende dat ik nog een boek van hem had, De pijl van de tijd, of zoiets. Gekocht toen hij bij Adriaan van Dis was geweest. Ouderen onder u kunnen het nu zo'n beetje dateren. Dus ik dacht, laat ik dat eerst lezen en ging op zoek in de boekenkast. Nu staan de boeken door een gebrek aan wilskracht bij mij niet alfabetisch (en ook wel omdat er telkens boeken bijkomen en die zouden er dan weer niet bij kunnen op de goeie volgorde), dus ik moest alle planken af.
Ik kwam natuurlijk tal van prachtboeken tegen, maar iedere keer als ik me probeerde te herinneren waar ze over gingen was de oogst erg mager. Mijn Laatste Snik bijvoorbeeld van Buñuel. Ik weet nog goed dat ik het schitterend vond, maar het enige wat ik me er nu nog van kan herinneren is dat Buñuel en Dalì en nog wat maten in New York naar de bioscoop wilden en Dalì vragen kaartjes te gaan halen. Dalì stak de straat over en keerde na enige tijd weer met lege handen terug. Hij kon het niet, kaartjes kopen. Mooie anekdote, maar er zaten nog 284 pagina's in dat boek.
De reis naar het einde van de nacht. Prachtig boek, al jarenlang zeg ik dat het een van mijn favorieten is, maar de enige zin die ik nog kan reproduceren is: "Het is hier zo donker als in mijn hol", die de huzaar Kerzuçon bij een nachtelijk patrouille uitsprak. Dat is eigenlijk wel de meest concrete herinnering. Ik weet natuurlijk wel dat het in de Eerste Wereldoorlog speelt en daarna toen hij arts was, maar geef toe: het is niet veel.
Ik heb ook nog een aardige stapel non-fiction. Fear of falling van Barbare Ehrenreich. Waar dat over ging kan ik nog uit de titel afleiden, maar daar houdt het wel mee op. Ik kan me wel herinneren dat ik er een groot aantal uren met instemming in heb gelezen. Maar waarmee ik dan instemde?
Of De waanzinnige veertiende eeuw van Barbara Tuchman. Een paar jaar geleden stond ik op de toren van het kasteel van Malbrouck, vlak onder Luxemburg, en toen ik daar ergens las dat het van Enguerrand VII van Coucy was geweest begon er vaag een herinnering op aan het boek van Tuchman. Dat was geloof ik niet zo'n fijne man.
Het zit dus kennelijk allemaal nog wel ergens, wat ik gelezen heb, maar het komt er niet zo vlot uit. Als het boek uit is is het toch eigenlijk wel meteen grotendeels verdampt. Behalve de herinnering, zeg maar de conclusie.
Ik pieker er niet over te stoppen met lezen, want de dingen die ik lees komen me vaak groot en belangwekkend voor, of ze zijn gewoon leuk of meeslepend (of niet, maar dan worstel ik ook door dapper tot de laatste bladzijde), maar het is toch een rare gewoonte.
Of ben ik weer zo'n cerebraal baasje dat overal iets mee wil in plaats van te genieten van het moment?
