Bij DWDD vertelde iemand van de parfumerie dat ze in de jaren zestig seksuele voorlichting van een pater hadden gehad (net zoiets als een schriftelijke cursus schieten. Klinkt dubbelzinnig. Paardrijden. Klinkt ook dubbelzinnig), omdat de afdelingschef vond dat de meisjes veel te snel zwanger werden en dan moest hij weer iemand anders aannemen en inwerken. Grappig verhaal, maar niet iets om te missen.
Het stond me bij dat het concern al 30 jaar geen winst heeft gemaakt, maar ik las ook ergens dat de families Vroom & Dreesmann de zaak in 1995, op zijn hoogtepunt, verkocht hebben. Achteraf goeie timing, maar waarschijnlijk eerder mazzel. De eerste webshop moest toen nog geopend worden.
Wat ik vandaag en gisteren in de krant las, was dat Kahn van Coolcat de enige partij was die geïnteresseerd was in het warenhuis. Kahn is een kledingverkoper en kennelijk draaide V&D daarop. Hudson Bay wilde alleen de winkels.
Ik las ook dat de ING hem niet genoeg wilde lenen. Kennelijk had Kahn geen zin of te weinig vertrouwen om er zijn eigen centen in te steken. Dat kan. Goed dat hij het niet heeft doorgezet.
Wat me verbaast, is dat Economische Zaken wel bereid was een garantie van 150 miljoen te geven. Er is een regeling, waarmee banken hun risico's kunnen afdekken (de staat betaalt de helft van het verlies) en dat leek Kamp wel wat. Leuk voorbeeld van staatssteun aan banken trouwens.
In de folder voor die regeling staat wel dat hij alleen bedoeld is voor bedrijven die "in de kern gezond" zijn. Dat kun je toch moeilijk zeggen van een failliet bedrijf, dus dat komt op mij over als blind gokken met publiek geld op een bedrijf dat het leuk doet in de media. Goed werk van Kamp en zijn mensen!
Maar goed, er is een bedrijf failliet en er staan 8.000 mensen op straat (zijn die mensen van Rituals en Dixons en andere shop in the shops daarin meegeteld?). Geen lifetime employment meer in de detailhandel.
