Meestal spelen we in huiskamers, een enkele keer op een iets groter podium, maar deze keer dus in een kroeg, van 8 tot 11 zo'n beetje. Het ging allemaal best lekker en het is best grappig als er ineens een tram drie meter van het podium (dat er niet was) langs komt bellen. Zouden de Stones dat ook wel eens hebben?
Maar het werd pas echt geinig toen er een paar groepjes twintigers op zoek naar vertier binnenkwamen. Dat was er, want dat waren wij en ze vonden het mooi. Ze werden steeds bezopener en steeds enthousiaster. Erg geestig als er iemand 1 meter bij je vandaan (gelukkig heb ik een muziekstandaard als borstwering voor me) staat te dansen op een manier die goed in een stripclub zou passen of op Woodstock of zo.
Toen ik You do something to me zong kwam er iemand naar voren die echt met half open mond stond te luisteren. Ze is me daarna nog komen vertellen dat ik de beste van de hele band was. Twee keer.
Ik kreeg ook bier aangeboden tijdens de break en ze wilden zelfs een toegift. Nur ein Wort, speciaal voor de Oostenrijker en de Zwitser met wie ik had staan ouwehoeren. De Zwitser sloeg enthousiast en hard het ritme mee op een tafeltje, alleen net een kwart tel ernaast. Erg verwarrend, toch maar naar de bas blijven luisteren.
Hier krijg je wel een fijn gevoel van, een kolkende, enthousiaste massa van 25 man die de tent afbreekt. Dat wil ik nog wel een keer.
