Midlifecrisis?

Collega T. wordt morgen vijftig. Ik heb geluk nog bijna anderhalf jaar respijt, maar ik begin ook al aardig af te takelen.

De leesbril is inmiddels onvermijdelijk, als ik tenminste niet de helft van de dag met mijn bril in mijn hand en mijn neus tegen het beeldscherm of mijn blaadje geplakt wil zitten.

De audicien was ook helemaal niet verbaasd dat ik langskwam, maar kon me troosten met de wetenschap dat de verzekering mijn oren nog net niet slecht genoeg vond om een hoorapparaat te vergoeden. Hoera! Rondje voor de zaak!

Wat ook kan aftakelen, kijk maar naar mijn oude vader, is het korte termijngeheugen, plus nog een aantal andere cognitieve functies. Ik ben hier bijzonder gevoelig voor, omdat ik vroeger zo goed rijtjes kon leren, en deins niet terug voor vals spel om met Memory van mijn dochter te winnen, zo lang het nog kan. Zij gelukkig ook niet, dus het is helemaal niet oneerlijk.

Medebloggers die zich ook graag ongerust maken over de voortekenen van het verval kunnen nu terecht op http://www.cambridgebrainsciences.com/ om zich eens goed de gordijnen in te laten jagen. Je kunt daar een aantal testjes doen voor geheugen, redeneren en plannen. Het is allemaal hondsmoeilijk en om je zelfvertrouwen helemaal de grond in te boren kun je je score vergelijken met die van de andere deelnemers (DOE HET NIET!).

De andere deelnemers zijn namelijk/natuurlijk allemaal nerds en bollebozen die van heinde en ver naar Cambridge zijn gesleept of gelokt, omdat ze de eerste honderd cijfers van het getal pi achter de komma nog foutloos, zij het wat minder verstaanbaar, kunnen opzeggen als ze met twintig pinten bier in hun kraag uit de kroeg komen, op hun rug een Rubriks cube in twee halve tellen goed kunnen draaien en ook nog foutloos van rechts naar links en in spiegelbeeld kunnen schrijven. Die halen het gemiddelde dus op tot de astronomische hoogten die ze elk nacht door de ruimtetelescoop bestuderen (voordat ze aan die twintig pinten beginnen) en scoren allemaal even makkelijk 127 voor een testje waar ik met het zweet in mijn handen en hulp van diezelfde dochter net 12 punten haal (ik denk wel dat zij ook vals spelen).

Maar stiekem vind ik het wel leuk. En je wordt toch een keer oud. Dagelijks eigenlijk. Dus dan maar spelend.

We hebben alles al

Het voordeel van niet kunnen slapen (om één uur de ogen dicht en om zeven uur alweer open, op zondagmorgen!) is dat je de krant nog eens een keer wat beter leest. Ik ben helemaal opgetogen over een uitspraak van ene Peter Elverding, een P&O-baas die omhoog geschoten is naar de functie van baas van DSM – daar maken ze toch alleen viezigheid? – en als een van de laatste Nederlanders riant op zijn 59e met pensioen is gegaan, drie jaar geleden.
Het voordeel van een dikke baan is dat je na je pensionering niet meteen de caravan in hoeft om jezelf van de straat te houden, maar leuk vrijwilligerswerk kunt blijven doen, waarin mensen naar je willen luisteren. Zelfs onze Volkskrant.

Deze meneer Elverding heeft een paar simpele boodschappen en hij heeft ook nog eens veel gereisd, zodat hij weet dat het op andere plaatsen anders blijkt te kunnen en te gaan dan in onze gezellige moerasdelta.

Een van de boodschappen die me erg aanspreekt is: de koek moet groter, het gaat niet om verdelen, maar om verdienen.

Wat mij betreft is dat hèt zwakke punt van de moderne politiek. En misschien ook van de oude, want waarom zou het vroeger beter zijn geweest? Toen hadden we geen grotere hersens en hadden we ook gewoon bij ons thuis, voor op straat, oorlog, in plaats van in Bosnië of Fietnam.

We hebben hier namelijk nogal wat partijen die alleen maar nadenken over beter verdelen (niet alleen de SP, wat dacht je van Job?). En de partijen die het wel hebben over meer verdienen zijn zich handenwringend aan het voorbereiden op een goeie pot bezuinigen. Het CDA voorop, want daar zijn ze dol op schuld, boete en zelfkastijding. Flink bezuinigen is stoer, je moet alleen niet zeggen waarop, want dat kost je stemmen. Kennelijk is het menselijk denkraam te klein om tegelijkertijd na te denken over beter verdelen en meer verdienen. Of het komt doordat Tweede Kamerleden tegenwoordig ambtenaren zijn die er een schaal bij willen en zich nooit hebben afgevraagd waar de belastingcenten vandaan komen. Toch worden alle financiële problemen opgelost door groei en niet door eerlijker delen.

Elverding weet al hoe het verder gaat: de groei komt niet terug in Nederland. En dan komt het: “want we hebben alles al”. En dan er nog even overheen: “en de bevolking groeit niet meer”. Zo simpel is het koekvraagstuk. Als je alles al hebt, koop je niks meer, en als je met minder bent, dan koop je de man (m/v) misschien nog wel meer, maar niet met zijn allen.

Die vergrijzing wordt trouwens een ramp, maar dat dringt nog niet zo door: oude mensen zijn niet zo goed meer in innovatie (zie je je vader 120 uur per week werken om als eerste een nieuwe iPhone-app op de markt te krijgen? Je moeder wel?), of er helemaal niet in geïnteresseerd (ga maar eens TomToms en iPhones tellen in huize Vrederust). Straks komt er ook geen brandweerman meer als je 1-1-2 belt, omdat ze allemaal met pensioen zijn. Of er komt er een van 63, die met zijn stijve heup de ladder niet snel genoeg meer op kan om je kat en je fotoalbum te redden. Over 10 jaar is het trouwens zo ver.

Gelukkig heeft Elverding wel een oplossing: ga de koek van China opvreten. Het is oorverdovend simpel. Wij kunnen spulletjes verzinnen die ze daar willen hebben (ze zullen ze zelf moeten maken), dus als we die daar weten te slijten kunnen we onze begrotingstekorten afbetalen en houden we ook nog wat over voor een windmolenparkje hier en een lerarensalarisje daar.

Ik ben wel benieuwd of dat gaat lukken in Nederland Bejaardenland, waar politici liever voor een spoeddebatje over niks in de Kamer voor de camera gaan staan, dan bedrijven te helpen koek af te gaan snoepen van onze Aziatische vrienden. En waar mensen liever bang zitten te zijn om iets te verliezen van wat ze denken te hebben gehad (de PVV en de SP zijn nog steeds goed voor een zetel of 30), dan achter de buis vandaan te komen om de wereld even te verbeteren.

Maar waarom zou je ook als je alles al hebt?