Populisme

Er stond in Mijn Volkskrant (ik ben belijdend lid van de Linkse Kerk, van de week nog gecollecteerd voor Amnesty) een stukkie met een interview met een politicoloog die gespecialiseerd was in extreem-rechts. Hij zei allemaal rake dingen daarover. Bijvoorbeeld dat PVVers niet zoveel rechtser zijn dan andere Nederlanders. Een belangrijk verschil is dat ze geloven in een Volkswil. Een angstaanjagend idee - een mythe - dat al vaker in de geschiedenis voor rampen heeft gezorgd en er voorlopig in ieder geval toe leidt dat er geen ruimte is voor afwijkende ideeën. De andere 75% van het electoraat moet dus een beetje opletten dat ze zich wel houden aan de regels van de rechtsstaat.

Hij vermeldt ook nog dat de PvdA ideologisch dood is sinds ze het neoliberalisme hebben omhelsd en nu sociaal-cultureel ook dood zijn. Dat laatste snap ik niet helemaal, maar ik ben het hem (Cas Mudde, trouwens) eens dat een arbeids- of arbeidspartij zich vooral met onderwijs en verdeling van kansen zou moeten bezighouden. In ieder geval niet met het uithalen naar Wilders-stemmers, want daar zitten de mensen voor wie ze iets kunnen doen. En daar gaat het natuurlijk om: je bestrijdt het populisme niet door de voorlieden mond- of helemaal dood te maken, maar door de problemen waar ze zich druk over maken aan te pakken.

Wij in Afghanistan

Las in de Volkskrant van zaterdag een interview met ene Willem van der Put - dacht ik - van HealthNet TPO - weet ik zeker - (een club van heiligen die in Afghanistan iets nuttigs doet voor de gezondheidszorg). Hij legt in een half A4-tje uit waarom het volkomen onzinnig is om een politiemissie in Afghanistan te ondersteunen.

Deze ochtend lees ik in diezelfde krant een tekstje van de directeur van Oxfam Novib die toch wel erg voor een politiemissie in Afghanistan is, net als Jolande Sap. Dus denk ik, hoe slecht geïnformeerd kun je zijn?

Als je het interview met Van der Put leest plus nog eens interviewtje met Deedee Derksen (Thee met de Taliban) - bij elkaar een half uur werk? - kun je toch maar één conclusie trekken: er is geen enkele Afghaan die iets goeds verwacht of beter wordt van een door Nederland opgeleide Afghaanse agent (die in 53% van de gevallen deserteert zodra hij zijn Kalashnikov, of waar ze ook mee schieten, heeft gekregen) of een door de VS gesteunde warlord (zoals Karzai, die zijn bankrekening ineens ziet vollopen dankzij de blanke bezetter).

Er is dus maar één reden om iets te doen in Afghanistan en dat is dat de VS het vragen en de VS onze enige verzekering zijn tegen vijandelijke invallen en ander geweld ons koninkrijk aangedaan. Als wij leuk meedoen met de Amerikanen kunnen we daarop rekenen, anders niet.

Waarom snapt Sap dat niet en, als ze het wel snapt, waarom zegt ze het dan niet? Gaat de PPR, of hoe heet het tegenwoordig, ineens aan Realpolitik doen? Dan is dit een slecht begin.