Ik ben een onverbiddelijke literatuur- en nonfiction-snob (het laatste is nog exclusiever dan het eerste), maar soms verstout ik mij toch een lekker boekje te lezen. Ik had in Greenwich een baksteen van een biografie over William Pitt (de jongere) gekocht van 600 bladzijdes en me daar in een maand doorheen geploeterd - dat u het even weet, maar het was af en toe toch wel een opgave. Nu schijnen die boeken van Stieg helemaal geweldig te zijn en was het eerste ook nog met korting te koop, dus heb ik me daar maar even mee laten gaan, voor de compensatie.
Het had nog meer pagina's dan de baksteen, maar ik was er in een fractie van de tijd doorheen. Dat alleen was al heel fijn, hoewel je per minuut lezen natuurlijk wel minder waar voor je geld hebt op die manier. Ik vond het een leuk boek om te lezen. Af en toe een beetje raar vertaald - er stond bijvoorbeeld telkens "passantenhaven", waar ik "jachthaven" zou verwachten - maar het las lekker soepel. Stieg weet hoe hij twee verhaallijnen door elkaar moet monteren om het tempo erin te houden.
Eng was het niet echt. Als je af en toe eens naar een detectifje kijkt, vind je een sadistische seriemoordenaar normaal. Ik kijk een keer extra of de voordeur op de knip zit, maar ik slaap er niet slecht van. Ik heb terwijl ik dit zit te tikken trouwens wel voortdurend het geval dat er iemand over mijn schouder kijkt, gadver. De mensen willen dat nou eenmaal, redeloze, psychopathische wreedheid, liefst tegen vrouwen en Stieg stelt ons daarin niet teleur en geeft er ook nog een religieurs tintje aan.
Er zit ook genoeg seks in. Mikael, de hoofdpersoon, gaat in het boek met drie vrouwen naar bed, op voor alle partijen bevredigende wijze, terwijl hij met een van hen een vaste relatie heeft. Maar die vindt het niet erg. De droom van iedere man. De vaste vrouw is ook de knapste en ook nog heel chic.
Het punkerige meisje is een beetje een triestig geval, dat Mikael gelukkig en passant oplapt, maar ook een hacker van de bovenste plank, die een van de boeven it het boek op onnavolgbare wijze miljoenen afhandig maakt. Dat lezen we ook graag, geen tientjes, maar meteen miljoenen, financiële onafhankelijkheid, de droom van iedere kantoorklerk, op een enkeling na, maar die liegt.
Nou, ik wilde op een rijtje zetten waarom een boek dat tamelijk oppervlakkig is in karaktertekening en niet helemaal geloofwaardig van plot toch onweerstaanbaar is, maar ik ben geloof ik al een heel eind. Ik zou het nog kunnen hebben over de machtige aartsvader op de achtergrond, die met geld en relaties dingen voor elkaar weet te krijgen, maar het is zo ook wel duidelijk.
Maar ik denk dat ik toch maar ga sparen voor deel twee. Kijken hoe dat uitvalt. Er is tenslotte niets heerlijker dan een boek dat je niet opzij kunt leggen, ook al kookt de melk over, huilen de kinderen en hangt de deurwaarder aan de bel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten