vrijdag 26 juni 2009

Van mij mochtie onderhand wel dood


Bij wijze van spreken dan. Net zoals Joop van den Ende met die ene musical ons probeert wijs te maken dat we in de jaren zeventig allemaal gek van Abba waren, probeert de hele televisie me nu wijs te maken dat we in de jaren tachtig fan waren van Michael Jackson.

Ook onzin. Ik keek alleen maar naar Abba bij Toppop omdat het altijd op één stond en ik de hele show tegen beter weten uitzat in de hoop eindelijk eens een clipje van de Stones (It's only rock 'n roll), Bachman Turner Overdrive of Slade te zien. En dan niet alleen het geluid, terwijl het ballet van Penny de Jager door het beeld hopste.

In de jaren tachtig was het nog steeds niet veel bij Toppop. In 1982 stonden op één Drukwerk, nog steeds dat verrekte Abba, Tight Fit (The Lion Sleeps Tonight), Bucks Fizz, Orchestral Manoevers in the Dark, Nicole en Musical Youth. Dan kan Michael Jackson er nog wel mee door en dat verklaart misschien dat Thriller in mijn LP-verzameling voorkomt (waarschijnlijk cadeau gehad van verkeerde vrienden, of familie). Op Pinkpop had je Doe Maar, Kid Creole, Mink Deville en ZZ Top, naast wat definitief vergeten sterren. Ook niet veel bijzonders dus.

Eigenlijk is Thriller, op de gitaarsolo in Beat It (Eddy van Halen) en Human Nature ook waardeloos. En Jackson is ook niks voor ons soort mensen, hier op de VKBlog, met zijn piepstem ("Blame it on sunshine, blame it on the boogie") en zijn halve neus. Laat ze in Hilversum maar lullen. Niet sentimenteel doen over dit sneue type.

Zet "24 hour party people" anders even op (heb ik gisteren voor het eerst gezien). Dat weet je weer wat je mooi vond in 1982. Als je dat even vergeten was.

1 opmerking:

Marc zei

Toen ik dit verhaal op de VKBlog postte kreeg ik een woedende reactie van iemand die het helemaal respectloos vond om zo over een overledenen te praten.

Dat vind ik dus niet. Jackson is een publieke figuur en voor hem persoonlijk vind ik het heel zielig zoals het met hem is afgelopen.

Maar dat kreeg ik dus niet uitgelegd. Interessant dat sommige meningsverschillen onoplosbaar zijn, en dat was dan nog met een Volkskrant-liberal, niet eens een Salafiste of zo.