vrijdag 9 september 2011
Nine Eleven
Ik wil ook eens wat zeggen over 9/11. Het was natuurlijk een hele nare aanslag, met +3000 doden, en een hele zichtbare, met die Twin Towers, maar om er nou zo verontwaardigd over te zijn.
Amerika is een land dat in de 19e eeuw heel rijk is geworden en in de 20e eeuw begonnen is zich met de wereldpolitiek te bemoeien, want dat doe je als je rijk bent. Het militaire optreden in de 1e en 2e wereldoorlog is alom toegejuicht en zelfs de verslagenen vijanden hebben zich daarbij neergelegd en zijn fan geworden van de overwinnaar en zijn populaire cultuur.
Maar daarna is het al gauw een stuk ingewikkelder geworden. Denk aan de ingrepen in Chili, Vietnam, enz. Daar maak je geen vrienden mee en hoewel de oceanen aan weerszijden groot zijn (en de Latijnsamerikanen kennelijk niet zo haatdragend dat ze verhaal komen halen aan de noordzijde van het contintent, is ook niet goed voor de drugshandel) kun je verwachten dat mensen toch een keer iets terugdoen. Dat hebben ze op negen september tien jaar geleden dus gedaan, op een nogal lompe manier. Ik vind een Boeing in een wolkenkrabber rammen niet heel vernuftig, hoewel complottheoretici daar anders over denken. Veilig landen is een stuk moeilijker en een Twin Tower is een stuk makkelijker te raken dan de Staten Island Ferry.
Wat natuurlijk moeilijk te volgen is, is dat de aanslagen gepleegd zijn door mensen die niet direct oorlogsslachtoffers waren. Eerder door mensen die gefrustreerd waren dat ze niet mee mochten doen aan de American Dream of een lokale versie en zich daarom maar aangesloten hadden bij de tegenbeweging. Je wilt per slot van rekening iets met je leven doen als je jong bent.
Ik snap dat het traumatisch is voor een land dat de laatste honderd jaar ver buiten de deur oorlog heeft gevoerd, zonder dat de mensen thuis ooit iets overkwam (in WO II waren er geloof ik 9 burgerslachtoffers), om ineens op eigen terrein aangevallen te worden, maar eigenlijk vind ik dat Amerika niet moet zeuren dat het een keer de rekening heeft gehad voor zijn even gewelddadige als blunderende optreden in de derde wereld.
Uiteraard is dat niet zo gegaan. Onder leiding van Bush zijn de VS Irak en Afghanistan te lijf gegaan. Dat zijn twee grote mislukkingen geworden. Voorspelbare mislukkingen ook. Samenlevingen waar stamverbanden nog van het grootste belang zijn voor rust en een soort van veiligheid krijg je niet in een paar jaar zo ver dat ze die inruilen voor vrijheid en democratie (wat iets anders is dan cola drinken en met een iPod rondlopen, ook al kon Bush het verschil niet goed uitleggen). Hoe kan iemand dat denken?
En wat hebben we nu? Amerika is nog steeds in de stress, op Guantanamo Bay zitten nog steeds mensen op een dagvaarding te wachten, Amerika is 4.000 miljard armer en heeft weer eens gezien dat je met een leger nog steeds geen guerilla kunt bedwingen, waardoor het een stuk minder populair is geworden in grote delen van Aziƫ.
We zijn Saddam Hussein wel kwijt, dat blijft winst. En de locals zijn uitgekeken op Al Qaida.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Nog even een opmerking. In een tekstje van Thomas van der Dunk, die verder aan het bazelen was, vertelde hij dat Amerika in 1989 dacht dat het de Koude Oorlog had gewonnen en definitief de baas was in de wereld. Tien jaar later kwam ook nog eens de Internet-bubble en leek het voor eeuwig en altijd crescendo te gaan. The only way is up, en dat soort shit. Nine Eleven markeert wel het einde van die euforie. Ik weet even niet uit mijn hoofd of de Internet-bubble toen al geploft was (en ik 3/4 van mijn aandelenportefeuille kwijt).
Een reactie posten