Wie wil er een leider?

Vanochtend stond er een bericht in de krant over een demonstratie in Keulen van Turkse Duitsers, die wilden laten zien dat ze achter Erdogan staan. Er werd iemand aangehaald die zei dat ze klaar stond als Erdogan haar nodig had en daar desnoods het leven bij wilde laten. Kennelijk slecht heeft opgelet bij Geschiedenis. Het loopt de laatste honderd jaar slecht af met autoritaire regimes en hun onderdanen worden er ook niet gelukkig van.

Het verbaast me sowieso dat er mensen zijn die een leider willen. Niet alleen Turkse Duitsers met weinig benul van hoe een rechtsstaat werkt, ook organisaties lijken om leiderschap te schreeuwen. Dat laatste kan ook een misverstand zijn. Het kan ook zijn dat alleen leidinggevenden leiderschap belangrijk vinden, omdat zichzelf nog eens in het zonnetje te zetten. Daar is een hele cultus omheen ontstaan, zie bijvoorbeeld de TED Talk van Simon Sinek. En lees daarna even  Leadership BS van Jeffrey Pfeffer, die er gehakt van maakt.

Ik ben dus niet zo van het leiderschap. Ik weet dat er mensen zijn die gezag uitstralen en charisma hebben, maar ik weet ook vrij zeker dat ze daarmee nog geen betere ondernemers of bestuurders zijn. Zo'n John F. Kennedy heeft Amerika bijvoorbeeld de Vietnamoorlog ingerommeld en die afgang in de Varkensbaai had hij ook kunnen voorkomen. Dat was vast niet gebeurd als hij wat beter had geluisterd.


En wat zegt het eigenlijk over jou, dat je naar leiderschap verlangt? Vertrouw je niet op je eigen verstand en je eigen oordeel? Op zich is het heel volwassen om dat in te zien, maar ik vind het weer vrij kinderachtig om dan blind achter iemand anders aan te gaan lopen. Stel dat je op een gegeven moment toch wijzer wordt, hoe krijg je de touwtjes dan weer terug in handen? Leiders hebben namelijk de neiging van zichzelf overtuigd te raken, wat ook niet zo gek is als mensen je op handen dragen, en dan kom je er niet meer zo makkelijk van af.