Simons kan het ook, Thierry Baudet zelfs, dus het is vast niet moeilijk.
Het hele politieke systeem ligt klaar om overgenomen te worden, de macht ligt voor het grijpen voor wie er moeite in wil steken. Ik heb wel eens gelezen dat Nieuw Links de PvdA eind jaren zestig heeft overgenomen door met grote groepen (nieuwe) leden naar slecht bezochte afdelingsvergaderingen te gaan - en dat zijn afdelingsvergaderingen altijd - en de zittende bobo's weg te stemmen. Dan gaat het nog sneller.
Kiezers en niet-kiezers zijn nog steeds apathisch, behalve af en toe wat gegrom op Twitter of in de krant. Dat geeft me toch gevoel dat iedereen het eigenlijk wel best vindt zoals het gaat en lekker met zichzelf bezig is. Het is al heel lang geleden (maar nog niet zo lang dat ik het me niet herinner) dat de politieke verhoudingen gepolariseerd waren, dat mensen veel meer tegenover elkaar stonden. Ik snap niet dat dat niet terugkomt. Met Trump (weliswaar in een ander land) en het gevaar dat Wilders de grootste partij krijgt valt er wel weer wat om je over druk te maken (klopt deze zin wel?).
Over Wilders maak ik me trouwens niet zo'n zorgen. Die man heeft geen benul wat hij in of buiten het parlement zou moeten als hij de macht krijgt. Er staat ook geen organisatie achter hem. Ik vind het wel een kwalijk idee dat er één volk zou zijn met één mening, ik hoop dat dat niet al te besmettelijk is.
Eigenlijk zijn er hele andere dingen om je druk over te maken: ongelijkheid, want die wordt groter in tijden van economische malaise (niet doen alsof er geen crisis meer is, bovendien kan er morgen een nieuwe komen). Als de koek kleiner wordt, wordt hij oneerlijke verdeeld. Hopelijk heeft een goeie socioloog die wetmatigheid al eens beschreven, anders kan ik het straks zelf doen.
Maar nog erger is dat jongeren niks met politiek te maken willen hebben. Die gaan de wereld dus niet verbeteren, terwijl het hun wereld is. Ik red me wel tot mijn pensioen. En het staat me ook tegen dat ze warm lopen voor "gemeenschapsafbakening". Als er iets is wat ik niet snap is het nationalisme. Hoe kun je nou trots op een land zijn als dat het enige is dat je kent? Ik bedoel, het kan wel, maar het betekent helemaal niks. Bovendien zijn alle mensen in dezelfde omstandigheden hetzelfde. De echte rpoblemen - klimaatverandering, ongelijheid, ook veiligheid - kun je alleen maar internationaal oplossen. En dan gaan mensen de volksaard verheerlijken. Ik vind het altijd vreselijk als ik weer teug ben van vakantie in Nederland. Alles is hier altijd hetzelfde (voor iemand die er altijd gewoond heeft).
Die heropleving van het nationalisme (heeft Linda de Mol, die altijd zo spontaan doet, daar niet een show over bij de Tros?) is natuurlijk niets anders dan het steun zoeken bij elkaar uit angst om te verliezen (de Amerikaans-Europese overheersing is wel voorbij, met name omdat de grootste economie van de wereld - dat zijn wij - liever onderling ruziet, dan iets positiefs te doen). En als je nergens meer terecht kan zoek je je familie op of - in iets groter verband - je land. Maar ik vind dat dus helemaal niks en er is ook nooit iets goeds uit voorgekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten