http://www.vkblog.nl/static/pub/mm/tempest/5771/Image/Molenaartje.gif
Met het klimmen der jaren krijg ik een lichte neiging tot gezond eten. Verhalen in de krant over de ruïneuze uitwerking van diep buikvet helpen ook. De woordkeus "diep buikvet" helpt zelfs al, want het klinkt te vies om uit te spreken. Gisteren ben ik voor de lol (!) naar de natuurwinkel geweest om het assortiment eens te bekijken.
Als goed vader denk je dan ook aan je kinderen, dus kocht ik voor mezelf een stukje witte chocola en voor de kinderen een zak paprikachips van Molenaartje. Nogal een lullige naam voor een chipsfabriek trouwens, laat ze eens wat aan marketing doen. (En iets aan de prijs, want 1 euro 99 voor 125 gram is zes keer zoveel als Lay's kost). Maar goed, bij de rituele uitreiking van het bakje chips op weekenddagen om vijf uur 's middags kon ik dus trots vertellen dat de pot biologische chips schafte!
Mijn dochter wist toen al dat ze ze niet lustte en gek genoeg werd dat ook bij de eerste hap bevestigd. Die zit nu dus met een bakje gefrituurde maïs (weet iemand daar trouwens de calorische waarde van? Ik hoop maar dat het retegezond is en dat je er een kilo van kan eten zonder ook maar een greintje diep buikvet aan te kweken, want ik vind het erg lekker.) en mijn zoon begon te tieren: "Papa, wie verzint nou zoiets, papa, we zijn hier geen veganisten, papa, we zijn hier geen New Age-familie".
Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Misschien willen de mensen van de marketing van Molenaartje (of wordt marketing als een immorele/zondige activiteit gezien in EKO-kringen? Dan wordt het helemaal nooit wat) daar eens even over nadenken.
Mijn zoon heeft me overigens vergeven. Deze chips gaan best. Als ik volgende keer maar weer gewone koop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten