Nazi's

Net het stukje in de Volkskrant gelezen over Jack Biskop (nooit eerder van gehoord), die de PVV maar weer eens met de nazi's heeft vergeleken.

Dat de vergelijking niet opgaat lijkt me onderhand wel duidelijk. Ik zie nog geen PVV-knokploegen in de straten van Utrecht en ik geloof ook niet dat Martin Bosma in zijn boek oproept om de moslims te vernietigen. Ik vraag me dus af wat je opschiet met zo'n vergelijking. In ieder geval zet je de PVV-kiezer in de hoek en dat is niet zo handig, want dat zijn ook maar sukkels die zich niet op hun gemak voelen in Nederland.

Ik ben wel benieuwd wat Biskop gaat doen met zijn mening. Hij zou bijvoorbeeld in het verzet kunnen gaan, naar Engeland roeien of de hulp van de Geallieerden inroepen, of eens een keer een gespreksgroepje beginnen met wat Henken en Ingrids, maar het blijft hier vrees ik bij Erge Dingen signaleren en Gelijk Hebben, wat voor een gereformeerde (en zo ziet Biskop er wel een beetje uit) ruim voldoende is om de hemelpoort door te mogen.

Wat me weer wel aansprak in het bericht was het citaat van Menno ter Braak, met name de opmerking dat de verongelijkte achterban van de NSB zichzelf als "het eeuwige slachtoffer van 'links' of 'de elite'" zag. Ook toen al? Verbazend. Of misschien wel niet.

Nou ben je als je verongelijkt bent nog geen fascist en ook nog geen racist (twee verschillende dingen, zeg ik nog maar even). Eigenlijk ben je dan vooral verongelijkt, dus voel je je machteloos en onbegrepen. Het lijkt me goed als Biskop daar wat aan probeert te doen. Ik weet niet of dat kansrijk is (zouden Ter Braak en zijn tijdgenoten dat geprobeerd hebben of zijn ze ook meteen in de verdediging gegaan?), maar het is misschien een manier om de PVV de wind uit de zeilen te nemen.

Want dat is natuurlijk wel een nare partij. Schoppen tegen links of de elite (waarvan ze het rechtse deel dapper gedoogsteunen) en wat roepen over buitenlanders om zich geliefd te maken bij een tamelijk kwetsbaar deel van het electoraat, zonder al te veel oplossingen, het is allemaal heel stoer en flink maar het levert niks op. Wat Ter Braak over de NSB zei: ze hebben er belang bij om het ressentiment in stand te houden, want daar gedijen ze het beste bij, gaat ook wel erg op voor de PVV. Als Wilders een vent was zou hij niet gedoogsteunen, maar verantwoordelijkheid nemen.

Ik zou het fijn vinden als Biskop dit moeilijke verhaal ging uitleggen aan de achterban van de PVV.

Het voelt als 34 graden buiten en de auto moet gewassen

Als ik nou gewoon op het dak ga liggen, zouden die borstels dan zeer doen op mijn rug?

Ik moet in ieder geval niet het uitgebreide programma nemen met waxen en nadrogen.

Als ik op Google Images zoek naar plaatjes van "auto wassen" krijg ik hele series met bikinimeisjes die over schuimende auto's hangen terug.

Zou dat de ultieme turn on van de autoliefhebber zijn? Een vette bolide hebben en die laten wassen door een stel babes met heel veel schuim? Terwijl je erin zit, met je tong uit je mond en je neus tegen de voorruit? Zou ik zonder het te weten mannen kennen die hiervan dromen, en zou ik vrouwen kennen die daarvoor hun ("heur", zou mijn leraar Latijn zeggen) zwemspulletjes aan zouden willen trekken? En daarna zelfs uit? Ook voor mijn blauwe Ford Focus gezinswagen? Ik hoef het niet te weten.

Midlifecrisis?

Collega T. wordt morgen vijftig. Ik heb geluk nog bijna anderhalf jaar respijt, maar ik begin ook al aardig af te takelen.

De leesbril is inmiddels onvermijdelijk, als ik tenminste niet de helft van de dag met mijn bril in mijn hand en mijn neus tegen het beeldscherm of mijn blaadje geplakt wil zitten.

De audicien was ook helemaal niet verbaasd dat ik langskwam, maar kon me troosten met de wetenschap dat de verzekering mijn oren nog net niet slecht genoeg vond om een hoorapparaat te vergoeden. Hoera! Rondje voor de zaak!

Wat ook kan aftakelen, kijk maar naar mijn oude vader, is het korte termijngeheugen, plus nog een aantal andere cognitieve functies. Ik ben hier bijzonder gevoelig voor, omdat ik vroeger zo goed rijtjes kon leren, en deins niet terug voor vals spel om met Memory van mijn dochter te winnen, zo lang het nog kan. Zij gelukkig ook niet, dus het is helemaal niet oneerlijk.

Medebloggers die zich ook graag ongerust maken over de voortekenen van het verval kunnen nu terecht op http://www.cambridgebrainsciences.com/ om zich eens goed de gordijnen in te laten jagen. Je kunt daar een aantal testjes doen voor geheugen, redeneren en plannen. Het is allemaal hondsmoeilijk en om je zelfvertrouwen helemaal de grond in te boren kun je je score vergelijken met die van de andere deelnemers (DOE HET NIET!).

De andere deelnemers zijn namelijk/natuurlijk allemaal nerds en bollebozen die van heinde en ver naar Cambridge zijn gesleept of gelokt, omdat ze de eerste honderd cijfers van het getal pi achter de komma nog foutloos, zij het wat minder verstaanbaar, kunnen opzeggen als ze met twintig pinten bier in hun kraag uit de kroeg komen, op hun rug een Rubriks cube in twee halve tellen goed kunnen draaien en ook nog foutloos van rechts naar links en in spiegelbeeld kunnen schrijven. Die halen het gemiddelde dus op tot de astronomische hoogten die ze elk nacht door de ruimtetelescoop bestuderen (voordat ze aan die twintig pinten beginnen) en scoren allemaal even makkelijk 127 voor een testje waar ik met het zweet in mijn handen en hulp van diezelfde dochter net 12 punten haal (ik denk wel dat zij ook vals spelen).

Maar stiekem vind ik het wel leuk. En je wordt toch een keer oud. Dagelijks eigenlijk. Dus dan maar spelend.

We hebben alles al

Het voordeel van niet kunnen slapen (om één uur de ogen dicht en om zeven uur alweer open, op zondagmorgen!) is dat je de krant nog eens een keer wat beter leest. Ik ben helemaal opgetogen over een uitspraak van ene Peter Elverding, een P&O-baas die omhoog geschoten is naar de functie van baas van DSM – daar maken ze toch alleen viezigheid? – en als een van de laatste Nederlanders riant op zijn 59e met pensioen is gegaan, drie jaar geleden.
Het voordeel van een dikke baan is dat je na je pensionering niet meteen de caravan in hoeft om jezelf van de straat te houden, maar leuk vrijwilligerswerk kunt blijven doen, waarin mensen naar je willen luisteren. Zelfs onze Volkskrant.

Deze meneer Elverding heeft een paar simpele boodschappen en hij heeft ook nog eens veel gereisd, zodat hij weet dat het op andere plaatsen anders blijkt te kunnen en te gaan dan in onze gezellige moerasdelta.

Een van de boodschappen die me erg aanspreekt is: de koek moet groter, het gaat niet om verdelen, maar om verdienen.

Wat mij betreft is dat hèt zwakke punt van de moderne politiek. En misschien ook van de oude, want waarom zou het vroeger beter zijn geweest? Toen hadden we geen grotere hersens en hadden we ook gewoon bij ons thuis, voor op straat, oorlog, in plaats van in Bosnië of Fietnam.

We hebben hier namelijk nogal wat partijen die alleen maar nadenken over beter verdelen (niet alleen de SP, wat dacht je van Job?). En de partijen die het wel hebben over meer verdienen zijn zich handenwringend aan het voorbereiden op een goeie pot bezuinigen. Het CDA voorop, want daar zijn ze dol op schuld, boete en zelfkastijding. Flink bezuinigen is stoer, je moet alleen niet zeggen waarop, want dat kost je stemmen. Kennelijk is het menselijk denkraam te klein om tegelijkertijd na te denken over beter verdelen en meer verdienen. Of het komt doordat Tweede Kamerleden tegenwoordig ambtenaren zijn die er een schaal bij willen en zich nooit hebben afgevraagd waar de belastingcenten vandaan komen. Toch worden alle financiële problemen opgelost door groei en niet door eerlijker delen.

Elverding weet al hoe het verder gaat: de groei komt niet terug in Nederland. En dan komt het: “want we hebben alles al”. En dan er nog even overheen: “en de bevolking groeit niet meer”. Zo simpel is het koekvraagstuk. Als je alles al hebt, koop je niks meer, en als je met minder bent, dan koop je de man (m/v) misschien nog wel meer, maar niet met zijn allen.

Die vergrijzing wordt trouwens een ramp, maar dat dringt nog niet zo door: oude mensen zijn niet zo goed meer in innovatie (zie je je vader 120 uur per week werken om als eerste een nieuwe iPhone-app op de markt te krijgen? Je moeder wel?), of er helemaal niet in geïnteresseerd (ga maar eens TomToms en iPhones tellen in huize Vrederust). Straks komt er ook geen brandweerman meer als je 1-1-2 belt, omdat ze allemaal met pensioen zijn. Of er komt er een van 63, die met zijn stijve heup de ladder niet snel genoeg meer op kan om je kat en je fotoalbum te redden. Over 10 jaar is het trouwens zo ver.

Gelukkig heeft Elverding wel een oplossing: ga de koek van China opvreten. Het is oorverdovend simpel. Wij kunnen spulletjes verzinnen die ze daar willen hebben (ze zullen ze zelf moeten maken), dus als we die daar weten te slijten kunnen we onze begrotingstekorten afbetalen en houden we ook nog wat over voor een windmolenparkje hier en een lerarensalarisje daar.

Ik ben wel benieuwd of dat gaat lukken in Nederland Bejaardenland, waar politici liever voor een spoeddebatje over niks in de Kamer voor de camera gaan staan, dan bedrijven te helpen koek af te gaan snoepen van onze Aziatische vrienden. En waar mensen liever bang zitten te zijn om iets te verliezen van wat ze denken te hebben gehad (de PVV en de SP zijn nog steeds goed voor een zetel of 30), dan achter de buis vandaan te komen om de wereld even te verbeteren.

Maar waarom zou je ook als je alles al hebt?

Er kan weer gefietst

Er kan weer gefietst. Het was een graad of 12 vandaag, dus met een regenjekje over mijn sweatshirt (heet dat een hoodie? Moet ik eens aan mijn zoon vragen) was het goed uit te houden.

Ik ben een fan van het fietsknooppuntennetwerk, want dan kun je zonder kaart op stap (behalve als je verdwaalt) en hoef je alleen maar het nummertje van het volgende knooppunt te onthouden en de bordjes te volgen.

Om het helemaal makkelijk te maken heeft Falk zo maar gratis en voor niks een planner op het Net gezet. Je kunt dan inzoomen op een kaart die alle knooppunten en de weggetjes ertussen laat zien en als je op een knooppunt klikt komt het in een lijstje, dat je als je er een mooie route van hebt gemaakt kunt uitprinten.

Ik had dus een routetje van een km of 35 bedacht, want je moet rustig beginnen, door Rivierenland. Omdat ik een handige fietsendrager heb gescoord op Marktplaats (er werd er één aangeboden van het merk en type dat ik wilde hebben en ik was de enige die hem wilde hebben - leve het marktmechanisme!) is mijn actieradius onbeperkt als ik bereid ben eerst met de fiets achterop auto naar het beginpunt te rijden. Wel spannend, voor het eerst met zo'n fietsenrek aan je achterklep de snelweg op. Als het loslaat vermoord je de mensen die achter je rijden en is je fiets ook nog eens verwoest. Maar dat valt reuze mee. De mensen kunnen alleen je nummerbord niet zien, maar dat willen ze ook niet. Op de terugweg reden er twee pliesies achter me en die vonden het prima.

En zo kwam ik bij fietsknooppunt 17 in Amerongen, een van mijn favoriete dorpjes hier in de buurt. Vandaar moest ik naar 24 en dat werd prompt niet aangegeven. Wat blijkt nou: Nummertje 24 ligt aan de overkant van de rivier en dat is een andere provincie en de ene provincie gaat natuurlijk niet het toerisme in de andere provincie bevorderen. Hoog tijd dat die dingen worden opgeheven, wat een bekrompen gedoe. Even nakijken op welke partij ik daarvoor moet stemmen. Gelukkig krijg je van Falk als je je route print er ook een kaartje bij, dus ik kon mijn reis voortzetten. Per pont nog wel. Aan de overkant van het veer staat een fantastisch veerhuis dat ik wil hebben. Dat gevoel heb ik onderweg nog wel een keer of dertig gehad, maar het veerhuis is echt mooi.

Al fietsend is dat een van mijn favoriete bezigheden: huizen kijken en me afvragen of ik er zou willen wonen en of ik het zou kunnen betalen. Het leuke van langs een rivier fietsen is dat je veel oude huizen ziet, want zo'n rivier ligt er al een hele tijd en trekt al eeuwen handel en nijverheid en dus bebouwing aan, net als een snelweg nu. En ik vind alle gebouwen van voor 1900 mooi. Er stond trouwens weinig monumentaals aan de Gelderse kant. Aan de Utrechtse kant, langs de gelijknamige Heuvelrug zag je af en toe een landhuis tegen een helling of een serieuze kerk (zie plaatje).

Intussen vroeg ik me ook af welke rivier ik eigenlijk was overgestoken toen ik over de Rijnbandijk fietste, volgens het straatnaambordje. Misschien niet zo slim.

Op een gegeven moment zag ik ook een ooievaarsnest waar een enorme vogel met drie kleintjes in de weer was. Je zou zeggen dat het dan een ooievaar zou moeten zijn, maar daar heb ik geen verstand van. Voor mij zijn alle vogels van een afstand zwart.

Omdat Nederland doorgaans westenwind heeft schoot ik nogal op. Een km of 25 per uur, wat met mijn conditie en wind mee wel het maximum is. Dat werd een stuk minder toen ik terug moest, westwaarts. Het begon weer met een oversteek per pont (veer), bij een fraai veerhuis, maar daar zat een partycentrum aan vast, dus dat hoef ik niet. Het schilderwerk op de bovenverdieping zag er ook niet best uit, trouwens. Kennelijk wordt daar niet gepartyd en dan hoeft het er niet netjes uit te zien.

Een van de veerlieden had zijn Kreidler Florett op de pont geparkeerd. Daar was ik erg van onder de indruk. Het apparaat was uit 1964 en zag er puntgaaf uit.

Overigens vind ik rivieren rare dingen. Zo maar tussen twee oevers een plens water van 6 meter diep, waar een ijzeren boot gewoon op blijft drijven. Hoe komt dat allemaal zo bij elkaar en waarom uitgerekend daar en niet ergens anders? Ik snap het niet zo goed, maar het houdt me wel bezig. Als ik er overheen vaar.

Aan de overkant van de rivier had en heb je de Blauwe Kamer, een natuurgebiedachtig iets, waar het stierf van de paarden. Zal wel een ekologische bedoeling hebben. Ik heb daar een bordje gemist en moest daardoor de Grebbeberg op, een helling van 7%. Maar dat vond ik helemaal niet erg. Niks leuker dan een hellinkje trekken op de fiets en hellinkjes zijn schaars in ons koninkrijk. Bovendien is de Rijksstraatweg van Arnhem naar Utrecht een stokoude weg die tussen Rhenen en De Bilt is volgebouwd met landhuizen. Dat stuk heet de Stichtse Lustwarande. Prachtig.

Een stuk leuker dan het bos waar ik vervolgens in werd gestuurd, ook al had de ik route zelf bedacht. Bossen zijn leuk voor eekhoorns en moutainbikers, maar ik verveel me er tussen al die bomen. Het gaat ook tegen de evolutie in om je daar prettig te voelen, want je kunt roofdieren niet van een afstand aan zien komen. Dit zegt denk ik wel iets over mountainbikers. Ik vermoed dat dit een soort is die het niet gaat redden in de survival of the fittest. Als ze nou nog in schutkleuren door dat bos fietsten, maar ze dragen de meest idiote kleuren.

En toen was ik weer in Amerongen. Wat een mooi dorp. 33,36 km gefietst met een gemiddelde snelheid van 20,4 km.

Op de terugweg lekker over de Stichtse Lustwarande gereden. Amerongen, Doorn, Driebergen, Zeist, het ene landhuis na het andere, en heel aardige villa's als opvulling.

Te dik

Ik dacht dat die Simon Schama wel aardig kon schrijven, want Overvloed en Onbehagen heb ik destijds (het kwam uit in 1988) gefascineerd gelezen, al kan ik me er geen twee zinnen meer uit herinneren. Ik was dus blij dat hij over de Nederlandse revolutie had geschreven (die van 1787) in Patriotten en Bevrijders, want die interesseert me wel.

Terwijl Engeland als een soort China aan het opkomen was in de 18e eeuw, was Nederland helemaal uitgebloeid. Wat je dan ziet is dat de elite zich steeds harder vastbijt in zijn privileges en de rest van de samenleving feller buitensluit. Als er minder te verdelen valt kun je immers alleen rijk blijven door de poet met zo min mogelijk mensen te delen. En risico nemen doe je ook niet meer, dus ga je beleggen in plaats van ondernemen. Zien we daar wat parallellen met de Nederlandse samenleving anno nu of is het nog niet zover?

Ik vind het een mooi idee dat een groot deel van Nederland zich verzette tegen die oligarchieën die steeds verder verstarden en dat we in Nederland ook eens een progressieve revolutie hebben gehad, want dat was de Tachtigjarige oorlog niet en dat is met de Bataafse revolutie het enige wat we in Nederland aan revolutie hebben meegemaakt, op een kleine vergissing van Troelstra c.s. in 1918 na en misschien ook 1966, maar dat vind ik weer te veel eer voor die babyboomers. En een progressieve revolutie heeft wel wat. Vooral als het geen burgeroorlog wordt, zoals in Frankrijk. Bloedvergieten is niet gezellig en lastig terug te draaien.

Ook lees ik graag over incompetentje Oranjes, en daar was stadhouder Willem V een goed voorbeeld van. Het geleur van zijn zoon was trouwens ook niet erg indrukwekkend. In "De Troon" kun je zien dat hij nog bij Napoleon, die toen toch de vijand was, op visite is geweest om compensatie te vragen voor het verlies van de Nederlanden en dat had ik op school niet geleerd. Wat ik daar wel heb geleerd is dat het herstel van de Oranjedynastie in 1813 iets moois was en daar ben ik het achteraf natuurlijk niet mee eens. Ik las in de Wikipedia een tussenzinnetje dat suggereerde dat de terugkeer van Willem een opzetje van de Engelse geheime dienst was om te zorgen dat er een monarchie in Nederland kwam (en in België) die Frankrijk aan de noordkant een beetje in bedwang zou houden. Op school krijg je het idee dat het een autochtoon Nederlands idee was om eens een monarchie te beginnen, alsof er geen buitenland bestond.

Nou, ik had daar graag meer over gelezen, maar het was teveel van het goeie, die baksteen van Schama van 750 pagina's (exclusief voetnoten). En wat voor pagina's: nauwelijks marge en een bijzonder leesbrilonvriendelijke corpsgrootte. En ik heb niet eens een leesbril! Als je het in bed leest zijn je armen na twee pagina's verzuurd. En het is te gedetailleerd opgeschreven om te boeien.

Het had zo mooi kunnen zijn.

Toen heb ik Door een Hollandse Winter maar gelezen, van Caroline Hanken. Ook leuk en in twee rukken uit.

Freud op zaterdagmorgen

Bij de zaterdagochtendse surftocht - ik was eigenlijk op zoek naar de openingstijden van het postkantoor - kwam ik die ouwe Lucian Freud weer eens tegen.

Wat kannie toch mooi schilderen en wat ik ben ik toch een sukkel dat ik zijn expositie in het Gemeentemuseum voorbij ben gelopen. Ik kom hier binnenkort toch weer, dacht ik, en ik had al een Picassotentoonstelling achter de kiezen. Dom geprogrammeerd trouwens, die twee tegelijk, maar laat ik niet iemand anders de schuld geven.

Ik ben gelijk wild gaan surfen naar zijn doekjes. Gewoon "lucian freud" intikken in Google en dan naar de Beeldresultaten. Nadeel is alleen dat je ze dan op postzegelformaat ziet. Gelukkig had Bol.com nog een tweedehands boek van Taschen met plaatjes van hem. En een impulsaankoop is snel gedaan op het Net.

Geen idee wat er zo mooi aan is allemaal trouwens. Hij schildert portretten, meestal bloot (alleen the Queen deed natuurlijk weer niet leuk mee en is in een blauwe robe met bijpassende kroon - you can leave your hat on - opgepenseeld), wat zijn uitwerking doorgaans niet mist op deze middelbare man - ik hoop maar dat het plaatje hierboven mag van de zedenmeesters van de Volkskrant - en het straalt iets uit. Ik weet niet precies wat, maar zijn doeken worden verkocht voor milljoenen, dus ik ben niet de enige die de straling oppikt.

Of ik mijn laatste 33 miljoen zou uitgeven aan een schilderij van een mevrouw die naar de Weight Watchers (het begint allemaal wel erg politiek incorrect te worden hier) moet is weer wat anders. Maar een investment banker die een beetje leuk uit de bonusronde is gekomen drinkt er geen Chateau Pétrusje minder om. Misschien zijn die bonussen toch nog ergens goed voor!

De stijl van Freud is trouwens rauwer geworden dan op het plaatje hierboven en dat vind ik mooier. Kan ook komen omdat deze grijsaard te eigenwijs is om zijn bril op te zetten en daardoor niet meer binnen de lijntjes kan schilderen. Maar ja, was Van Goghs unieke kleurgebruik ook niet aan staar te wijten (Nee trouwens, maar Monets wel)?

Anyways, mooi begin van de zaterdag. Nu boodschappen doen, bah.

Knieën

Ik ben gisteren wezen skiën op een besneeuwde helling in Zoetermeer en ik had na afloop nogal last van mijn knieën. Ik vroeg me af hoe het zou zijn als ik bij een voetbalwedstrijd (niet dat ik daar ooit kom) per ongeluk te dicht in de buurt van mattende hooligans had gestaan en door een slecht mikkende agent in mijn knieschijf was geschoten.

En toen zag ik op Joop.nl een clipje van een meneer De Roon van de PVV, voormalig advocaat-generaal, die ook een mening had over knieschijfschieten. Ik heb De Roon even gegoogeld en las op de PVV-site dat hij zich boos maakt over Saban B., de gevluchtte vrouwenhandelaar en zich afvraagt: "Hoe is het mogelijk dat enkele journalisten deze ontsnapte crimineel wèl weten op te sporen en de Nederlandse justitie niet?" Ik denk eerlijk gezegd dat hij dat heel goed weet als hij advocaat-generaal is geweest, want dan ben je van de Nederlandse justitie. Flauw hoor.

In dat clipje vertelde hij dat hij er erg voor was om hooligans die te keer gingen door de politie in de knieën te laten schieten. Dat vond ik wel een rare voor een ex-Justitieman. Ook voor een PVV'er trouwens, want het is een gebruik dat we nog goed kennen van de IRA en hun concurrenten en ik neem aan dat de PVV die niet als role model wil. Justitiemensen, en als het goed is ook PVVers, kunnen weten dat politieagenten geen rechters zijn en al helemaal geen beulen en ze weten ook dat lijfstraffen sinds een eeuw of anderhalf niet meer bestaan in Nederland. Dat was vast niet voor niks.
De Roon wil nu alleen even niet weten dat hij van Justitie is geweest (als het goed is houden ze een baantje voor hem vrij, voor als hij weer eens terugkomt uit de politiek, mocht hij het zich dan weer herinneren. Daar heeft Fred Teeven ook gebruik van gemaakt toen hij even lid was geweest van een rare partij) en dat straf normaliter na veroordeling komt en niet daarvoor.

Hij hing in het clipje het verhaal op dat gericht schieten volgens de wet is toegestaan in noodsituaties. Dat geloof ik graag en dat lijkt me ook heel redelijk als ik even terugdenk aan Hoek van Holland. Gericht schieten is alleen niet hetzelfde als mensen in hun knieën schieten. Het laatste is mensen bewust invalide maken, net als de sharia wil met dieven, het eerste is wat een agent moet doen als in de lucht schieten niet meer werkt, en dat is nogal wat anders. Ranzig dat De Roon dat verschil verdonkeremaant. Nou maar hopen dat zijn kiezers het wel zien.

En toen moest ik aan Hero Brinkman denken, die afgelopen september een barman te lijf ging die hem niet meer wilde bedienen, omdat hij al te bezopen was. Als er een agent ter plaatse was geweest, had die Brinkman (Drinkman, volgens GeenStijl) dan ook in zijn knie moeten schieten? Laten we het De Roon vragen.

Is het nou nooit afgelopen?

Dit weekend de krant van zaterdag weer eens wat beter gelezen. Viel me op dat er in het Magazine nauwelijks aandacht werd besteed aan allerlei hebbedingen. Normaal is de grens tussen advertentie en redactioneel in deze advertentiefuik irritant vaag.

Maar daar wou ik het niet over hebben. Er stond iets in over de Duitse ambassadeur die geweigerd was bij de komende dodenherdenking, waar hij wel bij had willen zijn. Een lulverhaal over een misverstand en dat dat natuurlijk nooit de bedoeling was geweest.

In Het Vervolg stond verder een interview met Jacques Delors met veel praat over eenheid en samenheid en dat soort taal. Tot voor kort vond ik dat hypocriet CDA-gewauwel, maar heel langzaam begint me te dagen dat solidariteit (nog zo'n woord waar ik mijn leven lang al jeuk van krijg, zeker als het door een vakbondsfunctionaris wordt uigesproken), eenheid, voor elkaar opkomen, misschien toch niet alleen holle kreten hoeven te zijn. De samenleving wordt er niet beter van als iedereen zich afsluit voor mensen die vervelend zijn, arm, zielig of lopen te kloten, of alle vier tegelijk.

Ik word daar een beetje nerveus van. Tot nu toe heb ik alleen de derde wereld serieus genomen, omdat ze daar pas echt zielig zijn. En lekker ver weg. Maar als ik eens ga ophouden de rest van de wereld (zeg maar alle niet-doctorandussen met bril, hypotheek en grijzende slapen) te negeren, jeetje, wat moet ik dan? De Straatnieuwsverkoopster mee naar huis nemen? Ik moet zeggen dat de gedachte wel even opkwam toen ik bij de Albert Heijn binnenliep, want het is verrekte koud buiten. Ze had ook al haar tanden nog, zo te zien.

Of toch maar een Marokkaanse jongen die niet wil deugen gaan coachen (met mijn hand op mijn portemonnee, gewoon voor de zekerheid)? U merkt dat een lichte paniek zich van me meester maakt bij het idee dat alleen best veel belasting betalen en 100 euro per maand weggeven misschien niet genoeg is om onze postindustriële heilstaat voor àlle ingezeten leuk te maken. En dan hebben we het nog niet over de niet-ingezetenen die het ook niet zo leuk hebben.

Maar dit was even een uitweiding. Delors zei, in dat interview in Onze Volkskrant, dat eigenlijk meer een staatsiefoto was met één kolommetje tekst links en rechts ervan - de Volkskrant zorgt er nauwlettend voor dat we niet te veel stof krijgen om over te hoeven piekeren in het weekend - die ouwe Delors zei dus dat de Europese Unie in het teken stond van verzoening toen ze hem oprichtten. "Aan een volgende generatie is de belofte gedaan dat ze niet zouden worden aangekeken op wat hun ouders deden."

Ik leg dat maar even naast het besluit van het herdenkingscomité om die Duitse ambassadeur buiten te sluiten en ik ben meteen zeer geïrriteerd. Waarom word ik dat nou toch? Eens even nadenken. Het verschil tussen daders en slachtoffers is niet zo groot. Laten we daar eens mee beginnen. Twee jaar later al sloegen onze jongens in Nederlands-Indië gevangenen de hersens in, om maar eens wat te noemen uit het repertoire van oorlogsmisdaden ("excessen" werden ze later eufemistisch genoemd) dat elke gewapende macht binnen de kortste keren onder de knie heeft. Daarna, in 1995, hebben we onze specialiteit, de andere kant op kijken als mensen worden afgevoerd, nog even herhaald. Enzovoort. Hoewel we het nu eindelijk eens goed schijnen te doen in Afghanistan.

Ik ben daarom niet zo voor het instandhouden van oude vijandbeelden. Zeker niet als die vijand de afgelopen 50 jaar al een aantal malen op de knieën is gegaan uit schaamte en ook financieel het een ander heeft proberen goed te maken. Ik heb ergens gelezen over iemand die zei: Duitsers bieden tenminste hun excuses aan als ze iets verkeerd hebben gedaan, dat kun je van Japanners niet zeggen. Wist ik nou nog maar waar.

De mensen van 4 mei lijken te zeggen: onze oorlog is de ergste die er ooit is geweest en onze slachtoffers hebben het meest geleden uit de hele geschiedenis en onze daders zijn de grootste misdadigers die er ooit zijn geweest. Dat moet eens ophouden. Om te beginnen vindt iederéén dat die een oorlog heeft meegemaakt en die de slachtoffers en de daders van dichtbij kent. En natuurlijk heeft iedereen gelijk. Het is een beetje pervers om te claimen dat jouw oorlog of jouw leed het ergste was.

En het helpt niet om nieuwe oorlogsmisdaden te voorkomen. Integendeel, het helpt het oude vijandbeeld in stand te houden. Kijk maar naar dat gezwets over kruisvaarders van onze salafistische vrienden of denk anders eens aan de Slag op het Merelveld van 1389 die onze Servische vrienden in de afgelopen jaren 90 zo geïnspireerd heeft.

En dat vind Delors nou ook. Die Europese Unie gaat toch niet alleen maar over centen. Hebben ze dat er nou bij gezegd toen we over de grondwet moesten stemmen?