vrijdag 8 januari 2016

Politici moeten niet zeuren over terrorisme

Ik ben per ongeluk toegetreden tot de elite die Foreign Policy leest, want via een link van Bruce Schneier zat ik ineens op de FP-site een artikel te lezen van Rosa Brooks, een juriste, die even de kachel aanmaakt met de aanpak van terrorisme.

Wat er bij een aanslag gebeurt is dat politici (en hun tekstschrijvers) zich uitsloven om forse bewoordingen te vinden voor hun woede en afkeuring. Daarna gaan ze bommen gooien op IS (of iets anders stoers doen). Dat heeft weinig effect en al helemaal weinig positief effect. IS bombarderen is misschien niet eens minder absurd dan bijvoorbeeld bommen gooien op Molenbeek of de banlieu rond Parijs: je raakt vooral de verkeerde mensen en je moet niet gek opkijken als een paar van de overlevenden zo verbitterd zijn dat ze alleen nog maar aanslagen terug willen plegen.

Zoek de blauwe streepjes


En dan is er ook nog iets zoals statistiek: het plaatje laat zien hoe veel doden er vallen door terrorisme (blauw) in vergelijking met vuurwapengeweld in de VS (rood). Sums it up. Je wordt eerder door de bliksem getroffen dan door een terrorist.

Ook wel boeiend is dat er geen serieus onderzoek gedaan wordt naar de effectiviteit van terrorismebestrijding. Er kan geen RCT-tje vanaf, van alle miljarden die tegen terrorisme worden uitgegeven. Hoe volkomen onprofessioneel. Er wordt gewoon blind met geld gegooid. En met bommen.

Massaal toezicht op zijn NSAs helpt ook al niks. Ja, achteraf, om de daders op te sporen, maar niet om aanslagen te voorkomen. Zoals Bruce Schneier zegt: "Big data is simply the wrong tool for the job." Hij kan het ook nog uitleggen: er zit veel te veel ruis in de gegevens die geheime diensten verzamelen. Als je die te streng analyseert krijg je te veel loos alarm en als je dat wilt voorkomen loop je weer het risico dat je serieuze aanwijzingen over het hoofd ziet. Dat krijg je als je naar een speld in een hooiberg zoekt. Merkwaardig genoeg proberen onze bestuurders het vinden van de speld makkelijker te maken door nog meer hooi op de berg te gooien.

Wat ook niet helpt is dat iedere aanslag uniek is (Peter de Kock denkt daar anders over, maar zijn systeem voorspelt niet) en omdat terroristen zich proberen te verstoppen. In tegenstelling tot bezoekers van websites, die je met big data heel goed kan classificeren.

Er zijn nauwelijks voorbeelden van aanslagen die voorkomen zijn door massaal gegevens te verzamelen en te analyseren. Ouderwets recherchewerk levert meer op. En je moet vooral niet geloven dat de instanties het voor zich houden als ze een aanslag hebben voorkomen. Als het wel een keer lukt, zijn ze vast zo apetrots dat ze hun mond niet kunnen houden. Zo voorkom je ook dat mensen gaan vragen wat al dat geld oplevert dat in al dat vergaren en analyseren van data wordt gestopt. Niet dat er veel politici zouden zijn die het lef hebben om die vraag te stellen.