Amerikaanse managers zijn te duur

Wat is Ha-Joon daar aan het witwassen?

Dit is een lamme vertaling van "US managers are overpriced", een hoofdstukje ("thing") uit 23 things they don't tell you about capitalism, een heel fijn boek van Ha-Joon Chang uit Cambridge, UK.

Chang (of zou dat zijn voornaam zijn?) neemt 23 borrelpraatjes van kapitalisten door en maakt er gehakt van. Dat klinkt trouwens raar, gehakt maken van borrelpraat, zeker als er bitterballen bij geserveerd worden.

Het gaat trouwens niet om borrelpraat, het gaat om opvattingen van conservatieve, academisch geschoolde economen, aangevuld met Bill Clinton en Tony Blair. En Clinton gaat bij veel mensen nog door voor een progressieve heilige, Blair is door de herhaalde mededeling van Joris Luijendijk dat hij 2,5 miljoen per jaar krijgt van JP Morgan (probeer maar eens te verzinnen waarvoor) nu wel door de mand gevallen.

Maar goed, Ha-Joon betoogt dus dat Amerikaanse managers duur zijn in vergelijking met managers in andere landen, duur zijn in vergelijking met managers van succesvollere bedrijven en duur zijn in vergelijking met hun voorgangers in de VS die het in de jaren zestig en zeventig veel beter deden.

Kennelijk hebben managers dus de politieke, economische en misschien zelfs wel morele (wat voor moraal?) om hun eigen salaris te bepalen. Rationeel is het niet te verklaren, want dan zouden ze geld in moeten leveren als ze de boel verklootten. Maar nee, dan krijg je een gouden handdruk.

Wat ik nou raar vind, is dat het zelfs Dijsselbloem niet gelukt is om daar wat aan te doen bij Amrobank. Ik heb even opgezocht wie daar commissaris zijn en het zijn allemaal old boys/old girls. Hebben ze bij Financiën nou niet kunnen bedenken dat dat niet de ideale vertegenwoordigers van de enige en grootaandeelhouder zijn? Had er nou niet minstens een vakbondsbestuurder (en dan niet Wim Kok) in kunnen zitten?

De ABNAMRO is voor 25 miljard gered en nu hoogstens 15 miljard waard. Wat voor salaris zijn die managers waard?

Ik las ook dat de beursgang 400 miljoen kost. Hoezo? Lijkt me erg veel geld om te betalen aan het slag mensen dat op de eerste rang zat toen de financiële crisis werd veroorzaakt.

Bij Financiën hebben ze in ieder geval weinig geleerd van de crisis.

Piet Hein, zijn naam is klein

Ik erger me graag dus ik begin al te handen wrijven als ik Piet Hein Donner in de krant zie staan. In mijn ogen is Donner een fossiel. Ik vind het CDA eigenlijk al sinds  de Tachtigjarige oorlog overbodig (toen had het nog een verzoenende rol kunnen spelen) en verbaas me erover dat daar nog mensen op stemmen. Gelukkig wordt dat minder, maar daarmee zijn we nog niet van Donner af.

Een paar jaar geleden vond ik het nog wel stoer om te zien hoe hij op een zwart herenrijwiel naar de majesteit fietste voor een kabinetsformatie en zijn fiets tegen het hek van Paleis ten Bosch parkeerde.

Toen ik later ergens las dat hij het een beetje dom vond van mensen om elektronisch te bankieren, omdat je dan gehackt kon worden en dat je beter je bankoverschrijvingen net als hij per post kon doen, viel hij door de mand. Het lijkt me trouwens lastig om met een vulpen een overschrijving in te vullen, want als je er te zacht op duwt, staat er niks op het doorslagje, en als je er te hard op duwt, buig je de punten uit elkaar. Een enkeling kan zich dit nog van zeer vroeger herinneren.

Gisteren stond hij in de Volkskrant met een aantal curieuze uitspraken:

Te lang is het beeld opgeroepen dat je met veel minder geld toch hetzelfde zou kunnen doen. Dat is niet het geval. De operatie decentralisering is ook een operatie versobering van de geboden overheidsvoorzieningen. Niet iedereen krijgt meer hetzelfde. We kunnen het gewoon niet meer betalen om alles uniform op te lossen.

Ik sta perplex als een jurist begint te roepen dat we geen geld meer hebben om alles "uniform op te lossen". De baas van de Raad van State die de rechtsgelijkheid bij het grofvuil zet, dat gaat al ver. De motivering - "we kunnen het gewoon niet meer betalen" - gaat tè ver.

Misschien zit de angel hier in het woord "uniform". Uniform betekent voor mij dat in gelijke gevallen gelijke oplossingen worden geboden. Waar je in Zoetermeer 3 uur thuiszorg krijgt, moet je die in Winschoten in dezelfde situatie ook krijgen, ook als Winschoten dat niet kan betalen (het lijkt me al straf genoeg om Winschoten te moeten wonen).

Als "uniform" bedoeld is als tegenovergestelde van "maatwerk" is het wat anders.

De uitspraak dat de overheid niet hetzelfde kan blijven doen met minder geld vind ik interessant. Vooral van een politicus. De rest van de wereld wist dit al. Geen geld, geen Zwitsers. Met minder geld kun je minder doen, tenzij je de zaken altijd volslagen inefficiënt hebt aangepakt. Kwaadwillenden zien de overheid hier wel voor aan.

En productiviteitsstijging bestaat niet in de dienstverlening.

De gemeenten moeten het werk nu gaan doen met minder geld en ze zullen dus ook minder gaan leveren. Misschien is dat onvermijdelijk (wel graag even de rechtsongelijkheid repareren). Ik vraag me nog wel even af hoeveel banen er in Den Haag gaan verdwijnen, nu ze de zaken daar niet meer hoeven te regelen.

Tot slot moet ik toegeven dat het Donner, weliswaar zonder Internet, toch is opgevallen dat er wat dingen moeten veranderen in het veel te grote onderscheid tussen vaste en flexibele banen en dat veertigers met huizen of hypotheken die onder water staan misschien we meer steun verdienen dan gepensioneerden met afbetaalde huizen.