Vrijheid van meningsuiting

Kwam op GeenStijl een link tegen naar deze blog. Ik ben er kapot van. Hoe haalt iemand het nou in zijn hersens om homo's te haten? Ik vind dat deze blog maar van het Net moet. Vrijheid van meningsuiting is bedoeld om te voorkomen dat mensen in de gevangenis worden gegooid die iets vinden wat de elite niet vindt. Niet om elke debiel maar te keer te laten gaan op het Internet.

En dan heb je ook nog de integratiekant van het verhaal. Ik vrees dat primaire reacties - stuur al die homohaters lekker naar Iran - ook niet gaan werken. Hoe moet je iemand nou duidelijk maken dat hij idiote dingen zegt, maar daarom zelf nog niet helemaal waardeloos is. Misschien moet je de boel omdraaien. Als mensen het gevoel hebben dat ze niet waardeloos zijn, gaan ze misschien ook minder gestoorde dingen zeggen. Misschien roepen ze dit soort dingen wel om zich een beetje belangrijk te maken. Dat is in ieder geval gelukt.

Misschien weet mevrouw Verdonk de oplossing.

Turkije en de EU

Ik geloof dat ik de enige ben die voor de toetreding van Turkije is tot de EU. Ik heb overigens tegen gestemd bij het referendum. De EU zal democratisch zijn, of niet zijn. Lijkt me de enige manier om tot integratie te komen. Begrijp ook niet dat er politici zijn die vinden dat democratie niet haalbaar is voor de EU. Willen ze een speeltuintje waar kiezers niks te vertellen hebben?

Maar goed, liever Turkije erin dan Bulgarije of Roemenië. De laatste twee landen lijken me alleen maar corrupt, Turkije is (economisch) ook nog dynamisch. Kunnen we wel gebruiken in de EU. Dat ze daar moslim zijn lijkt me niet zo relevant. Lijkt me juist goed om een groot moslimland in de EU te hebben, al was het maar om Al Quaida de loef af te snijden.

Europese Unie

Vanochtend in de Volkskrant weer een aardig commentaar over de Brede Maatschappelijke Discussie over de toekomst van de Europese Unie, met als strekking: Opzouten! Met twee redenen: een normaal mens doet niet mee aan een discussie als de organisator vooraf in hoofdletters aangeeft zich niet verplicht te voelen iets met de uitkomsten te doen. Verder is dit het werk van politieke partijen. Een partij die geen idee heeft over wat er met de Europese Unie moet gebeuren deugt niet. Daar zijn partijen voor: verstandige dingen vinden en daarvoor mensen mobiliseren. Niet om zoveel mogelijk mensen te mobiliseren. Wouter Bos had overigens een aardig toespraakje over hoe het verder moet met de EU. Ik heb het helemaal gelezen.

André Rouvoet

Die vent van de Christen Unie. Interview mee gelezen in de Volkskrant. Waarom nemen ze dat soort gekken als politicus toch zo serieus? Een ding vond ik niettemin wel aardig: gristenmensen worden niet snel populistisch, want ze verkondigen het woord van god, wie dat ook mag zijn en wat hij ook mag bedoelen. Niet het woord dat de meeste stemmen trekt. Moet Woutertje Bos ook eens leren. Want dat is de gesel van deze tijd, dat het volk - wie dat ook mag zijn en wat het ook mag vinden - het voor het zeggen meent te hebben. Alsof Pim het zo gewild had.

America the beautiful

Ik zit net een artikel te lezen in de New York Review of Books van 14 juli (mijn verjaardag) over The New World Order. Nogal verontrustend, ook al is dat meer een term voor een politicus. Het gaat over Amerika, dat zich de allure aanmeet van een imperium, in plaats van een republiek. Vanwaar anders die oorlogsneiging (het land geeft al jaren meer aan defensie uit dan de rest van de wereld, terwijl de Koude Oorlog toch voorbij is en je met ruimteschilden, die het niet doen, toch weinig tegen Osama Bin Laden begint), het martelen van krijgsgevangen (of is er nog iemand die dat ontkent?), het aanvallen van de pers als die iets onaardigs zegt (en de pers censureert zichzelf vrolijk), het negeren of omzeilen van wetten (denk even aan het plan om tijdelijk alvast iemand in het Hooggerechtshof te benoemen op grond van een tijdelijke bevoegdheid, bedoeld voor de vakantie) het bang maken en houden van de bevolking (terrorismedreiging). De grondrechten worden altijd het eerst het slachtoffer als er een oorlogssfeertje wordt gecreeerd en volgehouden. Dat blijkt dus ook.

Aan het eind van het artikel wordt een vergelijking getrokken met nazi-Duitsland. Ik vond dat eerst grotesk, maar in tweede instantie is hij niet zo gemakkelijk te ontkrachten. Amerika is uiteraard een democratie (Duitsland trouwens ook, totdat het zichzelf als democratie ophief in 1933), maar daar moeten de mensen wel hun best voor blijven doen. Het hoeden van de democratie is iets wat je niet aan een regering kunt overlaten. Voor een regering is een democratie alleen maar lastig. Kiezers, politici en pers moeten hier het werk doen.

Wat zijn dat eigenlijk voor kiezers in Amerika, die zo'n president kiezen en nog eens kiezen? Dezelfde vraag kun je stellen in Italië, toch ook een democratie met een nog niet veroordeelde crimineel aan het roer, maar dat doen we hier nu even niet.

Nou ja, zo'n democratie is natuurlijk ook nooit hetzelfde. De New Deal was aardig, maar het McCathyisme weer niet. Zo gaat de boel een beetje op en neer.

Ik wou zeggen dat dat Amerikaanse nationalisme zo raar is, wat zegt het nou dat je je eigen land geweldig vindt als je nog nooit de grens over bent geweest (daar hebben ze daar allemaal te weinig vakantiedagen voor)?. Maar ja, Nederlanders zijn ook verschrikkelijk zelfingenomen.

Baantje kopen

Nu we het toch over de leiders van de vrije wereld hebben. Las ik dat nou goed in de krant dat de nieuwe ambassadeur van de Verenigde Staten in onze gezellige moerasdelta (Gerard Reve) hier mag komen werken omdat hij flink wat geld heeft overgemaakt aan vriend (van wie?) Bush voor zijn herverkiezing?

Ik dacht dat met de Franse Revolutie een beetje was afgelopen, baantjes kopen en verkopen.