Dat zingt Paul Weller ergens in Going Underground, een van de nummers van de Jam die op 1 binnenkwamen in de Britse top zoveel. Ik weet niet of hij het meende of gewoon uit balorigheid de voorgaande strofe, "the public gets what the public wants", een keertje omdraaide, maar ik ben het er hoe dan ook mee eens.
Stokpaardje van me: Als je iets vaak genoeg hoort ga je het vanzelf leuk vinden. Mensen die je elke dag ziet ga je ook vanzelf aardig vinden. En als je elke dag door het Groene Hart forenst, ga je de diep verborgen schoonheid van weilanden zien.Ik moest er weer aan denken toen ik las dat Thriller de bestverkochte plaat aller tijden is. In de Quest Psychologie op de bladzijde waar ze uitleggen welke muziekstijl de meeste mensen aanspreekt. Nou, die ze het meeste horen dus. Dieper gaat het niet.
In de jaren tachtig besloten Sony en nog wat grote platenmaatschappijen dat ze veelsteveel artiesten in hun stallen hadden en gingen ze saneren. Dat betekende dat we een decennium lang volgepropt werden met een menu van Michael Jackson, Tina Turner, Dire Straits en Phil Collins. Wat hebben we het slecht gehad. Als je eerlijk bent kun je Michael Jackson toch ook niet goed vinden, met dat schrille, hijgerige piepstemmetje. Alleen Human Nature en de gitaarsolo (Eddy!) op Billie Jean, die gaan nog een beetje.
En toch heb ik die plaat in de kast staan.
