Ja lieve lezer, het is een levenshouding die mij wel aanspreekt. Het heeft wel iets slooms en machteloos: het leven doet maar wat met je en als beloning ga je de pijp uit, 4 miljard jaar in je graf liggen tot de zon ontploft of stopt met branden en daarna moet je maar weer zien wat er gebeurt. En in de hemel is geen bier, dus dat wordt lang wachten.
Toch weet iedereen dat mensen die niks willen gelukkiger zijn dan mensen die van alles willen. Dus ook mensen die het leven nemen zoals het suckt, nog afgezien van wat daarna komt.
Dit onderwerp kwam gisteren rond elf uur ter sprake toen mijn liefste liefje en ik uitkeken vanaf mijn terras over nachtelijk Utrecht en mijmerden. Wij zijn allebei in de veertig, ik al gevaarlijk dicht bij de vijftig, zij kan nog even mee, en dan ga je mijmeren: Wat hebben we ervan gemaakt en is dat alles? Voor bijsturen is het immers zo langzamerhand te laat.
De stelling van de avond was: talent, geluk en hard werken, dat is wel het minste dat je nodig hebt om het Nirwana van Uitgekomen Jongensdromen (m/v) te bereiken. Nou ben ik op het moment iets ICT-erigs en daar kon je niet van dromen in de jaren zestig, toen ik nog een jongen was, want dat bestond toen nog niet, dus alleen om die reden ga ik al niet in de prijzen vallen.
Daar komt bij dat ik niet zo van hard werken houd. Dat leidt maar af van allerlei prettige dingen en ik zou het vervelend vinden als dat echt nodig zou zijn om ergens de top van te bereiken. En ik wil er ook niet aan. Ik gooi Keith Richards altijd – ik heb het er namelijk nogal eens over met vrienden, vriendinnen en ook met betaalde therapeuten, die me allemaal graag de weg willen wijzen - in de strijd als argument dat een blije verslaafde met toevallig een absoluut gehoor het toch een end kan schoppen. En ik zie die man geen etudes spelen, laat staan de 20.000 uur volmaken die nodig zijn om een supertalent te worden. Terwijl het me ook niet iemand lijkt die tot zijn 67e moet doorwerken om nog een acceptabel pensioen binnen te harken.
Op de een of andere manier maakt mijn voorbeeld nooit indruk, terwijl ik zo ontzettend gelijk heb (Citaat van de dag: “Mensen vinden je al gauw eigenwijs, als je altijd gelijk hebt.”) Al dat gestreef leidt onvermijdelijk tot teleurstelling, want er zijn nogal wat kapers op de kust die ook Cruijff, Madonna, Obama of moeder Teresa willen worden, en als je vindt dat de wereld aan je voeten kan liggen als je maar hard genoeg je best doet en je eindigt toch in de ICT, dan heb je het ook nog zelf verkloot en kun je je ook nog eens schuldig gaan liggen voelen. Totdat de zon ontploft. Geef dan gewoon het leven de schuld, dat ligt een stuk lekkerder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten