... als je mensen in een stiltecoupé vraagt of ze hun kop willen houden? Heb ik van de week weer gedaan. Er zaten twee mannnen tegenover me die een goed gesprek wilden beginnen, dus het leek me een goed idee om dat maar even af te kappen. Daarna gingen ze naast elkaar zitten en zacht in elkaars oor praten. Toen ik na 10 minuten dezelfde zin voor de vierde keer las en ik me vierentwintig keer had afgevraagd of ik het maar niet in moest slikken, dacht ik: wie is er nou een grotere l***l? Zo'n vent die geen zin heeft om zijn mond te houden of iemand die zich een halve treinreis gaat zitten opvreten van ergernis?
Nou toen waren ze boos. Ze deden erg hun best om niet te storen en ik moest me maar wat beter afsluiten. Die ene keek ook of ik wel serieus zat te werken of een beetje in een blaadje zat te neuzen. Ik vind dat dus eigenlijk lullig. Dat er op ieder raam staat dat je je mond en je mobieltje moet houden en dat twee kerels dan gepikeerd zijn omdat je hun erop aanspreekt en ze geen zin hebben om zich dat te laten zeggen.
Is het geen exemplarisch conflict - ja, ja, ik draaf door - ik ben in de minderheid, maar ik sta in mijn recht en zij zijn in de meerderheid, hebben er geen last van dat ik zit te lezen en hebben dus schijt aan de regels. Zo gaat het nou altijd.
Toen ze eindelijk stil waren heb ik nauwelijks nog wat gelezen, omdat ik zat op te letten of ze weer opnieuw gingen beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten