Het leukste van hardlopen is het uitrusten. Ik zit in mijn thermisch hemd lekker te druipen achter mijn toetsenbord. Ik, die vroeger altijd een weerzin had tegen hardlopers. Schriele mannetjes (zakkies met kluiffies) die leefden op een onmenselijk menu van ontbering, geen alcohol, geen humor, groenten, gekookte aardappels en natuurlijk geen tijd om een goed boek te lezen.
Nu begin ik langzaam een beetje bij die wereld te horen. En ik vind het leuk. Vorige week vrijdag voor het eerst van mijn leven een half uur achter elkaar gerend met een minimum aan rugzeer en kniezeer. Ik ben een natural. Plezier in sport en presteren, wat is er met me aan de hand?
Het doel is om 10 km achter elkaar te kunnen rennen. Het schijnt dat na een minuut of 30 de endorfine vrijkomt en daar kan ik dan even van genieten. Dat lijkt me wel wat. Drugs waarvoor je niet naar een dealer hoeft. En gratis. Met hasj ben ik nooit verder gekomen dan twee halve joints die niet zoveel deden.
En je kunt prachtige gadgets kopen om je hartslag te meten en dat soort onzin. Ook met GPS-ontvanger erbij. Ik moet dan wel een rugzak gaan dragen om alle hardware mee te kunnen nemen: sleutelbos, GPS, telefoon, zakmes (het is knap donker in de Uithof). Laat ook maar zitten, voor ik het weet heb ik er weer twee opladers bij en USB-kabels met krakkemikkige software. Ik begin wel met een gifgroen hesje (het is knap donker in de Uithof). Heel goedkoop en heel verstandig.
Zo, ik ben opgedroogd. Tijd om het eraf te gaan spoelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten